De laatste tijd kwam ik veel mensen tegen die me vertelden: “ik moet nog wel 10 jaar werken” of “tja als ik dat zou kunnen doen, maar ik moet ….”. Begrijpelijk; we hebben allemaal onze verplichtingen; werk, school, huis, verenigingen, familie, vrienden, kinderen, kleinkinderen….. soms teveel om op te noemen. Ook ik moet veel, vooral veel van mezelf: mijn studie afmaken, geld verdienen, bijscholing volgen, sociale contacten onderhouden, familiebezoeken, sporten….Maar ik probeer altijd de balans te vinden in moeten en leuke dingen doen.
Op de momenten dat ik dan hoor hoe ongelukkig mensen in hun vel zitten vanwege werk, dan ben ik blij dat ik dat niet (meer) heb. Natuurlijk zijn de trajecten die ik doe niet altijd leuk, leerzaam of uitdagend. Maar voor mij maakt de combi van verschillende dingen die ik doe dat ik balans in mijn leven heb. En het besef dat je maar één keer leeft en dus alles eruit moet halen…. Teveel mensen om mij heen hebben niet die mogelijkheid gekregen….
En zo kwam er iets nieuws op mijn pad: hostess bij Kras… “Huh, maar dat heeft toch niks met je studie te maken? Dat is toch helemaal niet een verdieping van je werkgebied als therapeut? Nee, misschien niet. Maar het is wel het talent wat ik ooit in het Talentenspel tegenkwam: de Herbergier: gastvrijheid, mensen, gezelligheid en een goed gesprek. Dat is voor mij de Herbergier, die ik zo goed ken, maar die in mijn vak niet altijd aanwezig kan zijn. Mijn baan als hostess gaf me deze mooie kenmerken van de Herbergier. En tegelijkertijd was daar het andere talent; de Verkenner die op zoek is naar avontuur. Ik mocht nl. naar het mooie Kroatië. Ik ontmoette leuke, lieve mensen, heb veel gezien en heb lol gehad in mijn werk. Dankbaar dat dit op mijn pad komt; dankbaar dat ik ooit ander werk moest loslaten en er nu zoveel mooie dingen gebeuren. En dat ik mijn werk als coach en therapeut kan combineren met deze leuke baan. Tja soms kan er meer dan je denkt, als je durft los te laten….